ZOBACZ PLAKAT w większej rozdzielczości
Jasnogórski Instytut Maryjny zaprasza 2 maja 2022 r. na godz. 16.30 do Sali Papieskiej na spektakl teatralny. Jest to Monodram monumentalny ” Zapiski więzienne kardynała Stefana Wyszyńskiego -droga duchowa”
Scenariusz, reżyseria, muzyka: Jarosław Tochowicz w roli Kardynała Piotr Piecha
Przedstawienie trwa ok. 190 minut i składa się z 2 części:
16.30 – 17.45 1 część przedstawienia: Rywałd, Stoczek
17.45-18.15 przerwa 1/2 godzinna
18.15 – 20.15 2 część przedstawienia: Prudnik, Komańcza
Scenariusz, reżyseria, muzyka: Jarosław Tochowicz w roli Kardynała Piotr Piecha
Produkcja: Piotr Piecha, Jarosław Tochowicz
Stowarzyszenie „Skałka” na Skałce
Patronat Medialny Radio Jasna Góra
Wstęp wolny.
Twórcy dziękują:
Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej,
Jasnogórskiego Instytutu Maryjnego
Instytutu Prymasa Wyszyńskiego
Sanktuarium św Józefa w Prudniku (Ojcowie Franciszkanie)
Sanktuarium Matki Bożej Rywałdzkiej (Bracia Kapucyni)
Sanktuarium Matki Pokoju w Stoczku Klasztornym (Księża Marianie)
Klasztorowi Sióstr Nazaretanek w Komańczy
Reżyser napisał o swoim dziele:
Kardynał Stefan Wyszyński w trakcie swojego uwięzienia (1953-1956) zaprojektował podstawy obrony wiary na 25 lat.
Czy to przez Odnowienie Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego, czy to Nowennę Tysiąclecia, czy to przez peregrynację kopii obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej po Polsce.
Świat który jest więzieniem, bo tak opisywał go kardynał Wyszyński, znajduje swój rytm w człowieku uwięzionym.
Kardynał więzień, skupia się na Bogu i swojej drodze do Boga i przez to odnajduje wyzwolenie dla Narodu.
Twórcy monodramu z sukcesem przekonują, że wiara to nie ciężki kamień Syzyfa lecz źródło siły, radości i natchnienia w czasach pogardy.
To wiara w siłę odpowiedzialności za naród i Kościół, to radość modlitwy i odprawiania codziennej mszy dla siebie samego, to radość życia i brak nienawiści do przedstawicieli systemu komunistycznego, to szacunek dla ich człowieczeństwa.
Piotr Piecha odrzucając rodzajowość stworzył rolę mocną o ogromnej intensywności, która wygląda jak jego osobiste przesłanie, i nawiązuje do wielkich, romantycznych ról Teatru Starego z lat 70-tch ocierając się o kreację.
Jarek Tochowicz dostosował muzykę i wszystkie środki reżyserskie by wydobyć przesłanie, że wiara to coś jak pyszna woda źródlana, dla spragnionego wędrowca, a nie przyczyna tego, że dusza ląduje za karę w piekle. 
